به نام خدایی که همین نزدیکی است

پهن کرده این دلم

زیر پای خستگی ،

زیر پای این شکستگی

جانماز سبز ِ یادگار ِ مادرم

وسعتش ، طراوتش

طعنه می زند به سبزه زار

بوی یاس می دهد دوباره سجده ام

بوی نرگس و اقاقی و انار

مست می شود رکوع

در سماع می شود قیام

پرشکوفه می شودقنوت

باز قاصدک نشسته در کنار من

یک سبد خبر ، ترانه ، گل

باز بوسه میزند بهار

روی دانه های تسبیح وجود

باز می چکد سُرور

روی لحظه های آبی نماز

............

پ.ن 1:و من صبر را می آموزم ... که عشق بدون صبر بی معناست

پ.ن 2 : لینک پ.ن 1 رو از دست ندید ..یه کم طولانیه ولی زیباست .